کامنت‌ها
تمام برنامه‌نویسان تلاش می‌کنند کدهایشان را به گونه‌ای بنویسند که به راحتی قابل فهم باشد، اما گاهی اوقات توضیحات اضافی لازم است. در این موارد، برنامه‌نویسان کامنت‌هایی را در کد منبع خود می‌گذارند که کامپایلر آنها را نادیده می‌گیرد اما ممکن است برای افرادی که کد منبع را می‌خوانند مفید باشد.
در اینجا یک کامنت ساده آورده شده است:
#![allow(unused)] fn main() { // hello, world }
در راست، سبک متعارف کامنت‌گذاری با دو اسلش شروع می‌شود و کامنت تا پایان خط ادامه دارد. برای کامنت‌هایی که بیشتر از یک خط هستند، باید روی هر خط از // استفاده کنید، به این صورت:
#![allow(unused)] fn main() { // پس اینجا داریم کاری پیچیده انجام می‌دهیم، به قدری طولانی که به چندین // خط کامنت نیاز داریم! هاه! امیدواریم این کامنت توضیح دهد که چه اتفاقی // در حال وقوع است. }
کامنت‌ها همچنین می‌توانند در انتهای خطوطی که حاوی کد هستند قرار گیرند:
Filename: src/main.rs
fn main() { let lucky_number = 7; // I’m feeling lucky today }
اما بیشتر مواقع کامنت‌ها را در این قالب خواهید دید، با کامنتی که در خط جداگانه‌ای بالای کدی که توضیح می‌دهد قرار دارد:
Filename: src/main.rs
fn main() { // I’m feeling lucky today let lucky_number = 7; }
راست همچنین نوع دیگری از کامنت‌ها، کامنت‌های مستندات (documentation comments) دارد که آنها را در بخش “انتشار یک کرات در Crates.io” از فصل 14 بررسی خواهیم کرد.